De kat van de buren en de kater.

Ik stond gisteren op een beurs om mijn workshops aan te bieden. Amai. Ik ben emotioneel nogal van de kaart. Ik heb het gevoel dat ik een kater heb. Geen idee hoe dat voelt, want ik drink geen alcohol, maar ik heb een mottige kop. Zin in niets lummel ik in een legging door het huis. Beginnen aan iets en dan, na een paar minuten, er toch weer mee ophouden. Honger hebben en toch niet willen eten. Mezelf dwingen om te eten, dit heb ik mezelf al geleerd, en er dan toch keihard van genieten. Ja, ik ben emotioneel overrompeld. En dat is oké. Nu dit nog even toe laten en erover praten.  

Dit deed ik net. Je gaat toch ook geen bakker binnen om te zeggen dat het boeiend is dat hij brood bakt en dan wandel je naar buiten. Ik hou van de vergelijking met de bakker, want ik bak kleding en les/ateliers over kleding. Iedereen wil graag een artisanaal brood en dat de bakker vriendelijk is, dus dit is een beeld wat goed werkt omdat de meesten het kunnen voelen. We onszelf schuldig voelen om niets te kopen bij de bakker. Je daarvoor schamen is niet nodig. Je deed iets onbeleefds door een bakker binnen te gaan en naar zijn verhaal te vragen om vervolgens niets te kopen. Je bent niet onbeschoft als je dat doet en dat is een groot verschil. 

Op de beurs liet ik potentiële aankopers kennismaken met mijn aanbod van lessen en ateliers over duurzame kleding. Ik merkte verwondering over de vragen die ik stel. Wat als je kleding zou kopen zoals je een huis koopt? Een huis koop je voor lang en staat ten dienste van jouw leven. Wat als je garderobe jouw waarde laat zien? In de gesprekken voelde ik de openheid voor kleding die jou in je kracht zet. Via een kleine oefening deed ik het deurtje open om kleding te laten voelen als een thuis. Een plaats die jouw zijn en jouw waarden ondersteunt. Ogen zag ik fonkelen van herkenning bij het donkere hoekje in je kleerkast. Het hoekje met kleding die je niet kunt weggooien, maar die je ook niet meer draagt. En opluchting voelde ik toen ik meldde dat dit je juist super veel kan leren. Over waarvan je denkt dat het je goed staat, maar waar jij je niet thuis in voelt en daarom niet aan doet. 

Maar als het over de prijs van mijn workshop ging, dan was het: ‘nee dit doen we niet’. Een paar seconden geleden waren jullie nog aan het fonkelen en stonden jullie te popelen. En dit leverde me vandaag een kater op. En de kat van de buren probeert weer mijn huis binnen te komen ;) 

Ik ga toch ook geen testrit doen met een auto die ik niet ga kopen. Ik ben boos, omdat ik elke keer opnieuw enthousiaste reacties krijg op mijn uiteenzetting. Maar een ‘nee’ om dit nu aan te vragen. Ik ga niet in op de redenen waarom er geen geld is, omdat het gaat om de intentie. 

Het is als naar een kledingwinkel gaan en van alles passen en toch niet kopen. Zoals je misschien weet heb ik voor verschillende andere winkels gewerkt. Dus ik weet dat heel veel mensen dit doen. Dit vraagt energie van de winkel; voor mensen die in de winkel werken maar ook van de passer zelf. Toen dacht ik dat dit gewoon niet anders was. Ja, je moet toch passen om te weten of je dit vindt passen, of het je aanstaat. Ik deed dit zelf ook voor de kleding die ik niet zelf maakte, in tweedehands winkels. Dit is hoe we kleding passen als een ding en we vergelijken of dit past met het beeld wat we in onze gedachten hadden. 

Wat is het tegenovergestelde van creativiteit? Vergelijken. Dit is de enige regel in mijn lessen en Ateliers: het is niet toegestaan te vergelijken, want ik wil jullie creativiteit naar buiten laten komen. Dus waarom gaan we überhaupt een winkel binnen om te vergelijken of het aanbod wat er is in lijn ligt met wat je zoekt. Waarom proberen we via vergelijking (van prijs) tot creativiteit te komen. Waarom leg ik mijn aanbod uit aan mensen die vergelijken. Vergelijken kan je financieel verrijken. Maar als mens verrijken doe je dat door creativiteit. Laat dit nou net zijn wat ik in mijn lessen en ateliers aanbied. Door oefeningen te faciliteren, en inspiratie aan te bieden, laat ik jezelf zijn en zien. Vergeet nooit het vuur dat je in je hebt.

Suitably yours,

Annelies