Als ik twijfel, niet doen.
“Liefde is, net als vriendschap, iemand echt kennen en daarvan houden,” zei hij. Ja, dat is een mooie definitie. Later voelde ik dat er iets miste. Of dat ik daar een iets andere insteek in heb of dat daarin iets te exploreren is. Ik hou natuurlijk van de definitie van Brené Brown van liefde en verbinding. Om de één of andere reden is haar werk iets waar ik geregeld op terugval, als ik nood heb aan ondersteuning. Ik denk dat het de combinatie van bezield onderzoek en eerlijkheid in haar werk is, dat resoneert met mij.
Er ontbreekt iets aan de definitie die hij deelde. In de meeste mensen probeer ik hun menselijkheid te zien en zo ook te laten zijn. Volgens deze insteek over liefde, zou dit dan al liefde zijn. Maar uit ervaring kan ik je vertellen dat het niet automatisch zo is dat de ander mij menselijk behandelt, omdat ik dat doe. Deze wederkerigheid vind ik wél een deel van liefde. Ik kom zo vaak als mogelijk, vanuit een plaats van liefde naar de ander toe. Het verhaal dat ik mezelf vertel, is dat ik dan soms net de menselijke kant van de ander te zien krijg. Wat ik in alle geval prefereer boven een masker.
Maar soms is dit ruw. Ruw is de andere kant van puur, maar soms zó ruw dat ik niet anders kan dan afstand nemen. Om mezelf te beschermen, omdat ik het wenkbrauwen fronsend vindt, omdat het pijn doet, omdat dit niet in lijn is met mijn waarden. Ok, er staat in de definitie dat je de ruwe kant van iemand echt kent en dat je er dan nog van houdt. Wat in mijn bedenking hier, het houden van, niet het geval is.
Om tot dat punt te komen, ‘hier houd ik niet van’, moet je eerst de ander ontmoeten. Een fase doorgaan van elkaar echt leren kennen. Iets waar ik vaak over twijfel is: hoe wil ik me gedragen tov iemand die zich laat zien terwijl ik voel dat ik daar niet van kan houden. Soms is dat maar een opmerking, dat mij zo’n gevoel geeft. Soms is het een onuitgesproken of passieve sfeer. Kortom, ik kan lange tijd in die fase blijven twijfelen.
Er is nooit een moment, waarop je echt iemand kent. Als je naar jezelf kijkt: hoeveel exploreer je door de jaren heen? Die openheid naar jezelf, of de ander, is deel van mijn beleving van liefde. Dit maakt dat het meer een oneindige fase van ‘elkaar leren kennen’ is en dat die twijfel daarbij hoort.
Toch voelt het niet zo in de liefde en vriendschappen die ik ervaar. Het is niet dat ik elk moment twijfel over de mensen waar ik diep van hou. De twijfel duikt op, merk ik nu, op het moment dat er iets is wat me niet dient, zoals ik hierboven omschrijf. Want als er in de relatie zaken gebeuren, die me dienen, voel ik me vooral dankbaar. Voor een fijne opmerking, voor humor, voor hulp, voor het luisteren, voor een inzicht, voor de aanwezigheid.
Ik vermoed dat mijn dichte cirkel mensen zijn waar ik meer dankbaarheid bij voel dan twijfel en als er twijfel is dat ik deze kan delen, waar ik dan dankbaar voor ben. Daarnaast is er ook de oprechte nieuwsgierigheid en interesse. Ik wil wel echt weten hoe het met ze gaat en wie ze zijn. Bij mensen waar ik over twijfel, ga ik daar op het moment van het gesprek soms een beetje verder op door. Maar meestal is dat een straatje zonder positief einde. Iets wat mijn wenkbrauwen deed fronsen, doet het nu enkel meer. Iets waar ik mezelf voor moet beschermen, als ik dat niet onmiddellijk doe, voel ik het nog sterker. En zo geldt dat ook voor pijn. Vaak blijkt iets wat ruikt naar niet in lijn zijn met mijn waarden, het ook niet zo te zijn.
Zou die twijfel, op zich, dan een signaal zijn dat ik niet in de context van liefde ben? Niet omdat ik van een plaats van liefde kom, als ik daar ben. De twijfel maakte dat ik mij door de jaren heen verfijnde, in het komen van een plaats van liefde en het zo mogelijk maken dat ik de ander zich laat zien. Maar Ik heb geen enkele impact, door deze twijfel of wat dan ook, op hoe de ander dit ervaart. Ik ben wel verantwoordelijk voor hoe ik de ander zijn leven aanraak, wat ik benoem als van een plaats van liefde komen.
En dit geldt ook voor kleding en producten. Omdat ik van een plaats van liefde hen probeer te integreren, betekent niet direct dat deze effectief van meerwaarde gaan zijn op mijn leven. Ik heb geen impact op hoe het product, of het kledingstuk, van me gaat houden. De reden dat ik twijfel aan mensen, zoals hierboven omschreven, is omdat zij me niet echt leren kennen en daarvan houden. Een kledingstuk is anders dan een mens. Het heeft zo een paar andere eigenschappen ;) Maar de kern van het-houden-van, de ander écht zien en daarom houden van, is hetzelfde.
Dus ik herhaal wat ik al eerder schreef: als ik twijfel, niet doen. Liefde zal zich tonen, daar hoef ik niet aan te twijfelen.
Suitably yours,