" we missen het zijn zelf."

“We missen het zijn zelf” Dirk De Wachter.

Word jij ook zo rond je oren geslagen met duurzame dit en duurzame dat? Maar ik vraag me af wat duurzaamheid is? Maar tussen de reclame en producten kom ik niet zo ver.

Dan ga ik naar google.

En tik ik duurzaamheid betekenis in.

Bestendig, Bestendigheid, Consistentie, Duur, gehechtheid, Soliditeit, Stabiliteit, Sterkte.  

Dit is wat google mij als eerste resultaat geeft.

Ik ga naar het engels Sustainability.

De ability to sustain. Ik ben er, ik voel het.

Het vermogen om te ondersteunen.

Een product heeft het vermogen om te ondersteunen.

Wat ondersteunen? Wie? Waarom? Steun op basis van wat?

Iets wordt ondersteunt maar wat is dat “het gesteunde”?

Een product of dienst maakt dat de koper ondersteund wordt.

Een product of dienst wordt ondersteund door een koper.

Ik koop een fiets, dit ondersteunt me in mijn verplaatsingsmogelijkheden. Als ik een auto en een helikopter koop is dit ook het geval. Maar bij die laatste twee heb ik minder een duurzaamheids gevoel. Bij de auto kan het nog als je hem deelt, of als hij een ecologische uitvoering is. Waarom is een fiets die eigenlijk enkel voor mezelf is, qua gevoel ok? En een auto zou aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen. Ondersteunt de fiets het klimaat, de aarde, de terug naar traagheid, of waar zit dit verschil? De aankoop van een fiets heeft het vermogen om te ondersteunen. De aankoop van een helikopter is veel prijziger dus daarmee ondersteun ik de maker meer dan bij mijn fiets.

Als ontspanning luister ik vaak naar podcast. Ik was net naar de lezing van Dirk De Wachter aan het luisteren die hij gaf bij de Radboud reflects. ( 24 oct 2018). De zin die bij mij bleef hangen is. “ we missen het zijn zelf”. Laten we dit even koppelen aan het vermogen om te ondersteunen. Een product of een dienst heeft het vermogen om het zijn te ondersteunen. Wat we missen is verbinding, een knuffel, in de ogen kijken, het laten zijn van moeilijke momenten ( die gewoon bij het leven horen).  Het zijn is dus de diepgaande verbinding, echt contact, in de realiteit bij elkaar zijn. Om dit te kunnen doen is het noodzakelijk dat we ons eigen menszijn aanvaarden.

Ik probeer te leven met het idee dat ik ten alle tijd in de spiegel wil kunnen kijken. Dit is mijn zoektocht naar het aanvaarden van mijn menszijn.  Ik doe, ik voel en ik denk. En die spiegel is een vehikel om naar de laag erboven of er achter te kijken. Door in de spiegel te kijken leer je veel over jezelf.

Wat als mode of kleding dit proces ondersteunt?

Aangezien iedereen een ander menszijn in zich heeft, is dit bijgevolg voor iedereen anders. Maar kijk eens in de spiegel en kijk wat er gebeurt.

Zie je de omgeving rondom je?

Zit je haar niet goed?

Zie je er geweldig uit?

Ben je daar te dit of te dat?

Dit vertelt hoe je naar jezelf kijkt op dit moment.

Suitably yours,

Annelies