Hoger - lager.
Waarom vinden we het normaal dat iemand met een hoge job meer verdient dan iemand met een lage job. Dit is een aanname waar je direct kan van zeggen, zo denk ik niet. Maar ik wil het over het sluimerende gevoel er onder hebben. Iemand die werkloos is ga je anders voorstellen aan je vrienden en familie dan iemand die net een promotie maakte op het werk. Ik betrap mezelf daar ook op, het hoger lager laddertje om anderen een plaats te geven. Ik maak kleding en denk over kleding, het laagste op de ladder. Ook al had ik het geluk om zeven jaar te studeren en van alle studies een volwaardig diploma te hebben. Ik werk met mijn handen dus ik zit in de laagste loonschaal. Dit heb ik aan de lijve ondervonden toen ik een poging deed om in loondienst te werken. Mijn diploma’s maakten niet uit, ik maak kleding en dat is het laagste.
Gelukkig is geld niet mijn streefdoel in het leven. Maar gelijkwaardigheid tussen mensen dat is toevallig wel mijn streefdoel. De evidentie van deze ladder vind ik beangstigend. Wat ik als ‘lager op de ladder’ te zeggen heb, daar is weinig kans toe dat dit een meerwaarde gaat zijn. Dat is hard en raakt je hart. Letterlijk wordt dit niet gezegd, dat zou grof zijn.
Als ik praat met andere handwerkers dan valt me vaak de maatschappelijke minderwaardigheid op. Ik ben maar… of ik doe maar… de mensen willen daar niet (meer) voor betalen. Of ik krijg het klaar en duidelijk naar mijn hoofd geslingerd dat ik belachelijk en onbeleefd veel geld voor mijn werk vraag. Even een tussentijdse tip: als je niet weet hoe iets gemaakt is, kan je onmogelijk een juiste prijs inschatting maken. Maar ik merk dat de laagste loonschaal ook deel is geworden van de identiteit van de makers. Wie ben ik om dit te weten, is de vraag die ik mezelf en andere handwerkers hoor stellen. Wie ben ik om dit aan te kaarten? Daar zitten uiteraard meer lagen aan dan de laag die ik nu wil blootleggen.
We weten allemaal dat iemand die zich als de mindere van de groep beschouwt, minder presteert. Waarom laten we het dan als maatschappij toe om hoge en lage functies te benoemen. We stellen iemand met een hogere functie positiever voor dan iemand met een andere functie. Uiteraard doe ik dit uit fierheid voor wat mijn vrienden en kennissen bereikt hebben. Maar dit zegt ook veel over hoe ik mezelf zie. Als minder dan hen, blijkbaar. En hoe ik zelf hoog, laag en de nuances er tussen in deze maatschappij in stand hou.
Ik probeer afstand te doen van het zwart wit kijken naar deze wereld. Ik evalueer verder dan vijftig tinten grijs. Ik voel dat het een wereld vol kleuren is. Dewelke schril in contrast met elkaar kunnen staan. Andere passen toevallig mooi bij elkaar. Nog andere zou je in eerste instantie niet combineren maar doordat het zich voordoet, is dit boeiend - inspirerend - uitdagend - vreemd - choquerend - of wat dan ook. Ik ga ophouden met te proberen een zwart wit beeld van de gekleurdheid van diversiteit te omschrijven.
Het feit dat ik dit hier en nu opnieuw probeer; diversiteit te omvatten om er gelijkheid te rechtvaardigen; toont hoe graag mijn ratio iets probeer te vatten om het te aanvaarden. Maar diversiteit in al zijn kleuren ga ik nooit kunnen vatten. Punt. Mijn ratio maakt maar de structuren dewelke hij kent en wat hij aankan. Maar de veelheid aan diversiteit is te groot voor mijn ratio. Ik zoek een andere weg om de veelheid aan kleuren te laten zijn en als het kan ervan te genieten.
Door alle vragen die ik me stel heb ik soms het idee dat ik beter mijn mond zou houden. Het is zo moeilijk om iets ok, laat staan goed te doen, zeggen of voelen. Dat voelen past niet helemaal in die zin. Zou daar een weg liggen om diversiteit te laten zijn. Nu probeer ik via mijn ratio mijn gevoel te beschrijven. Maar ik voel dat mijn vuur brand. Iedereen is, en heeft het recht om gelijkwaardig behandeld te worden. Ook in de modewereld. Dit is mijn streefdoel.
Klant - maker - ontwerper - leverancier - boekhouder - verkoper - denker - enz. Iedereen is gelijkwaardig in het proces. Punt.
Dit is trouwens het eerste recht van de recht van de mens: Alle mensen worden vrij geboren en moeten op dezelfde manier worden behandeld.
Suitably yours,
Annelies