Boot in een storm.
Ik was een situatie aan het door analyseren en zo kwam ik tot het volgende punt. Dat trauma ontstaat door een (nog niet) ontwikkeld bewustzijn. De omschrijving van trauma die ik gebruik is: dit deel van mijn authentieke zelf is niet welkom (Gabor Maté). Bewustzijn is een doorleefde kennis van de concepten Ik, hier en nu (Steven Hays). Dus het concept dat me vandaag helder werd is dat wanneer Ik, hier en nu nog geen doorleefde kennissen zijn, ontstaat er trauma. Dit kan doordat je nog gewoon te jong bent om die concepten doorleeft te kunnen hebben of omdat je er niet je focus op legde.
Ik probeer het je duidelijk te maken via een voorbeeld. Stel er gebeurt iets, bijvoorbeeld persoon A is emotioneel geraakt en gedraagt zich overstuur. Persoon B geeft om persoon A en wil er voor degene zijn, zo raakt het hem dat A geraakt is. Stel dat persoon B weinig tot geen ontwikkeld bewustzijn heeft, dan is er een emotie in hem en gaat hij een manier zoeken om daarmee om te gaan. Dit kan gaan van zich afsluiten tot verwijten maken of het uitwerken op een ander. Het wegduwen en focussen, op iets anders of tijdelijke verzachting in iets zoeken, totdat de emotie geheel je zijn laat zijn. Ergens heeft B dan nog wel het idee, ik wil er zijn voor A, dus gaat hij zich forceren. Maar elk ding dat A doet of zegt, veroorzaakt meer emotie bij hem en zo begint de cirkel terug van het begin. Als hij dan na een tijd toch rust of wat afstand heeft gevonden, denkt hij ‘met A is het enkel gedoe’ en dat vraagt te veel van me, ik stop ermee.
Stel dat B wel focust op zijn bewustzijn. Het geëmotioneerd zijn van A raakt hem nog steeds. Door de kennis van Ik, Hier en Nu - of eerder - gebruikt hij deze als steunpilaren om wat hij wil te realiseren: er zijn voor A. Ik twijfelde om het woord realiseren te gebruiken, omdat het zo kan zijn dat dit realiseren enkel voor B telt. Het kan zijn dat A dit zo niet ervaart, maar dat is niet hoe B de situatie beoordeelt. Dat is een deel van Ik-bewustzijn, wat mijn intentie is en hoe ik deze realiseer, de realiteit die ik beoordeel. Verder gaat B zich bewust zijn van zijn emoties, op basis daarvan beslissen wat te doen. Dan kijkt hij naar wat is in het Hier. Soms staat dit het doen, wat zijn ik vraagt, voor een stuk in de weg. Misschien zou B tijd willen om zijn emoties te voelen en daar ruimte aan te geven, maar doordat het Nu niet goed gaat met A, is daar Hier geen ruimte voor. Dat neemt niet weg dat B even een paar momenten kan stilstaan bij zichzelf en binnen de context die er is, toch die ruimte kan geven.
Ik wou je graag schrijven dat B wanneer hij focust op bewust zijn, dat zijn leven eenvoudig is en als je intenties duidelijk zijn, dat het allemaal vlot loopt. Mijn ervaring is dat het veel meer van me vraagt om het tweede voorbeeld te laten zien. Het als een boot op een wilde zee van Ik, Hier en Nu en intenties en waarden. Beweeg je voorover naar een deel, dan haalt een golf van een ander onderdeel je weer bijna onderuit. Soms val je, soms herbekijk je de situatie achteraf en merk je dat er een deel is dat je niet geheel bewust helder had in dat moment. Soms merk je dat het water, of de storm, niet zo heftig is als het vroeger voelde. Soms merk je dat je best wel rustig blijft tussen het heen en weer slingeren en dat je daar met een ander soort trots op terugkijkt.
Een trots die heel persoonlijk is, omdat het zo binnenin zit. Een fierheid op mooie zinnen die ik maakte in het gesprek, op het feit dat ik langer zweeg en zo vertelde de ander zaken die nieuw voor me waren, op de verandering in energie die ik bracht, het feit dat ik de spiegel van de ander kon inkijken, dat ik durfde een mopje te maken over de situatie, dat ik het niet persoonlijk nam dat een opmerking in het niets viel, dat ik totaal niet wist wat te doen, dat ik niets deed en dat dit bleek te zijn wat nodig was, dat ik de juiste actie stelde op het juiste moment, dat ik met een hoofd vol vragen en onzekerheden zat, dat ik het risico nam om iets te doen en niets te doen, dat ik deze onzekerheid liet zien of liet zijn. In mijn zoektocht om om te gaan met deze onzekere onduidelijkheid kwam ik de beste verheldering tegen: dit is hoe het is en er is geen duidelijk pad of voorgeschreven systeem. Het is een feit dat bewust leven gewoon is als een boot op zee.
Als je niet bewust bent van het feit ‘Ik ben Nu’ een boot op zee en ‘Hier is de storm’, dan overrompelt die storm je, zoals in het eerste voorbeeld. Alle gedrag, gedachten of gevoelens waar ik fier op ben, hadden onderdelen kunnen zijn waarop ik concludeerde ‘dit is hier niet welkom.’ Doordat ik hoopte dat het een eenvoudig en stabiel pad zou zijn, wat onze cultuur ook voor een stuk meegeeft, maakte dat de boot in de storm als fout aanvoelde. En als iets fout is wil ik het graag verbeteren of oplossen. Ik zoek hoe ik het anders kan doen, hoe kan ik toch dat stabiel pad bewandelen? En het is die drang die me naar de reacties van de onbewuste B leiden, wat dus een gevolg is van niet-weten dat we een boot in een storm zijn.
suitably yours,
Annelies