Bloesem

Wat als we van de klimaatveranderingen leren? Het klimaat, de ecologie, biologie en andere wetenschappelijke lagen stellen zich flexibel op naar de omstandigheden. De te warme dagen die we nu hebben, laat een flexibiliteit van de omgeving zien, die ieder zijn interpretatie geeft. Maar ik wil focussen op het vermogen om aan te passen. Die boom kan niet klagen over hoe warm hij het heeft. Die dieren die dorst hebben gaan op zoek naar water, die betogen niet. 

Wat als we ermee leven of mee omgaan dat we de planeet op gebruiken. Ja, er staan nu bloemen een beetje in bloei die dit pas over zeven maand zouden moeten doen. Dat is die plant zijn reactie op de omstandigheden, zijn overlevingsmechanisme. De tijd zal uitwijzen of dit hem laat overleven. Ja, ik haalde ook terug zomerse kleding uit de kast, die ik had opgeborgen met het idee dat ik deze enkele maanden niet nodig zou hebben.

We kunnen kiezen om hierover verbouwereerd, geshockeerd, boos, gefrustreerd, teleurgesteld of terneergeslagen te zijn. Maar dit alles doet het klimaat zelf niet. Wat als we dit voorbeeld volgen? Wat als we ons daardoorlaten inspireren? Daarom kijken we toch zo graag naar ( mode)ontwerpers? Om inspiratie op te doen? Laten we eens stilstaan en luisteren naar het klimaat en zijn kracht. 

Als ik de inspiratierol op me neem, valt gelijkaardig gedrag als reactie op de klimaatveranderingen op. Een poëtische uiting van teneergeslagen op de grond liggen bij het zien van de natuur, die zich niet meer zoals vroeger gedraagt. Vanuit boosheid plannen maken en eisen stellen. Geschockeerd aan de zijkant van de arena staan. Vanuit verbouwereerde gevoelens verbindingen met anderen aangaan. Samen kunnen we de teleurstellende wereld toch beter verteren. 

Versta me niet verkeerd, emoties moet je voelen. Maar we zijn ze niet. Uiteraard heb ik ook al deze gevoelens. Een gevoel passeert door je, maar laat niet je intenties bepalen. Ik neem aan de de eerste reactie van die dorstige dieren ook niet direct jubelende inspiratie is, maar om te overleven gaan ze verder zoeken naar water. Hun intentie is duidelijk: leven. 

Wat als je de volgende keer dat de natuur je iets laat zien, je probeert het te zien voor wat het is: leven. Laat jouw emoties en reacties ook gewoon zijn en vraag je dat af: welke intentie wil ik hier laten zien? Wat kan ik doen om deze te laten zijn? Wat is concreet gedrag dat in lijn ligt met deze intentie?  

Ik neem je mee in een voobeeld. Ik zag die plant die pas binnen zeven maand moet bloeien, kleine bloesems maken met de heerlijke geur erbij. Ik dacht ook: hmm, dit is vreemd en vroeg, is dit wel goed voor de plant? Er was ook het gevoel van: hoe kunnen we nu nog ontkennen dat het klimaat aan het veranderen is en waarom doen we daar niet genoeg aan? Deze gedachten en emoties kunnen soms wel even in me blijven hangen en dan praat ik met mijn dichte cirkel daar over. Uiteindelijk is er maar één optie: aanvaarden dat dit is wat er is. Ja, die plant maakt zeven maanden te vroeg bloesems. 

Het was een zeer wijs iemand die me de vraag stelde: is het wel zo dat de wereld om zeep is? Het is niet dat deze persoon de klimaatfeiten niet liet zijn, zoals ze zijn. Maar op dat moment zag ik in dat mijn oordeel en mijn waarneming één waren. Het benoemen van ‘het gaat fout met de wereld’ en het erkennen van de feiten was één versmolten gedachte. Wat op mij een verlammend en blokkerend effect heeft. Daarom dat ik het opentrekken van die versmelting zo waardevol vind; het geeft me de keuze om te bedenken hoe ik omga met de feiten. 

Op een degelijk moment stel ik de vraag: wat is mijn intentie? Wil ik in die verlamming en blokkering blijven en deze zo ook op mijn omgeving overbrengen? Wil ik elke keer dat de klimaatfeiten zich laten zien, mezelf daar in verliezen? Wat wil ik dan? Soms weet ik niet echt een antwoord op die vraag. Het kan zijn dat het eerder een gevoel is van dat ik dit niet meer wil, maar waar ik wel naar toe wil: geen idee. En dit is wat ik bedoel met ons inspireren op hoe het klimaat omgaat met de klimaatfeiten. Die plant weet ook niet wat de uitkomst is van het maken van bloesems, zo vroeg of juist laat in het seizoen. De intentie is om ondanks de omstandigheden te overleven.

Suitably yours,

Annelies